Ένα ενδιαφέρον και χαρακτηριστικό ωροσκόπιο που θα μπορούσαμε να εξετάσουμε για να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα είναι αυτό του Έντγκαρ Κέισι, κι αυτό γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπόρεσε να βγάλει όλη τη δυναμική του Πλανήτη Ποσειδώνα, στην πιο θετική της έκφραση, επειδή είχε την ικανότητα κυριολεκτικά να βουτάει στο συλλογικό ασυνείδητο και να συλλέγει πληροφορίες και για πρακτικά ζητήματα αλλά και κάνοντας προβλέψεις για τη μελλοντική ζωή, αλλά και αυτή του παρελθόντος, μένοντας έτσι στην ιστορία ως ο κοιμώμενος προφήτης.
Λίγα ως πολύ τα βιογραφικά του στοιχεία είναι γνωστά: Γεννήθηκε στο Κεντάκι, στις 18 Μαρτίου του 1877 και από νωρίς άρχισε να αποδεικνύει το έμφυτο χάρισμά του, μαθαίνοντας τα μαθήματά του στο σχολείο, κοιμώμενος πάνω στα βιβλία του. Κάποια στιγμή ο Κέισι αρρώστησε και οι γιατροί δεν μπόρεσαν να βρουν την κατάλληλη θεραπεία γι αυτόν, ούτε την αιτία της αρρώστιας του.
Ερχόμενος σε κατάσταση ύπνωσης ο Κέισι μπόρεσε να συστήσει στους γιατρούς μια θεραπεία κατάλληλη για την περίπτωσή του, και έτσι αντιλήφθηκε ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του που υπέφεραν.
Χωρίς να είναι γνώστης της ιατρικής και χωρίς να έχει κάποια επιστημονική κατάρτιση, στον ύπνο του μπορούσε να μετατραπεί σε θεραπευτή, και επίσης ήταν σε θέση να γνωρίζει λεπτομέρειες που αφορούσαν αρχαίους πολιτισμούς αλλά και να δώσει απαντήσεις γύρω από μεταφυσικά ζητήματα που απασχολούν τους ανθρώπους όπως το θέμα της μετενσάρκωσης.
Αργότερα, παρόλο που αμφισβητήθηκε και κατηγορήθηκε για κομπογιαννιτισμό, τον πλησίασαν διάφοροι επιστήμονες με απώτερο σκοπό να τον εκμεταλλευτούν για να κερδίσουν χρήματα, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε να ενδώσει γιατί είχε ταχθεί στην ανιδιοτελή προσφορά και δεν δεχόταν να εισπράξει χρήματα για τις πληροφορίες και τη βοήθεια που παρείχε στους συνανθρώπους του.
Αυτό που ήθελε και ζητούσε από μικρός ήταν να μπορεί να βοηθάει τους ανθρώπους. Για τις υπηρεσίες του δεν ζητούσε χρήματα, ούτε κανένα άλλο αντάλλαγμα. Ο ίδιος μπόρεσε να προβλέψει ακόμα και την ημέρα της κηδείας του. Ο Κέισι, απο την παιδική του ηλικία, ήταν ονειροπόλος και έβλεπε πράγματα που οι άλλοι αγνοούσαν. Δεν ήταν όμως μόνος του, είχε μαζί του και την παιδική του φίλη που αργότερα πέθανε, και μαζί μοιράζονταν την επικοινωνία με κόσμους μυστικούς και ανεξερεύνητους. Το ότι είχε κάποιο άτομο να μοιράζεται όλα αυτά τα πράγματα, του έδινε ασφαλώς τη βεβαιότητα οτι δεν ζούσε μια παραίσθηση.
Αργότερα όμως με το θάνατο της φίλης του και με την αύξηση της συνειδητότητας που προσφέρει μια πλουτώνια εμπειρία, από την άποψη οτι συνειδητοποιούμε πως το υλικό μας σώμα έχει μοιραία αυτόν τον προορισμό, ενώ η ψυχή είναι πιο ελεύθερη, και ίσως να είναι και αθάνατη, μπόρεσε να ασχοληθεί με περαιτέρω μεταφυσικά ζητήματα όπως η μετενσάρκωση. Περνώντας δια πυρός και σιδήρου και αμφισβητούμενος από τους επιστήμονες, μπόρεσε τελικά να επιτύχει την αναγνώριση και την αποδοχή τους. Κι αυτό γιατί ο δρόμος που ακολούθησε μπορεί να μην ήταν αυτός που υποστηρίζει η επιστημονική σκέψη, δηλαδή το να δεχόμαστε μόνο ότι αποδεικνύεται λογικά, όμως ο τελικός προορισμός ήταν καθ’ όλα αποδεκτός από την ορθότητα των συμπερασμάτων.
Παρατηρώντας λοιπόν το ωροσκόπιό του, μπορούμε να δούμε αρκετούς πλανήτες στο ζώδιο των Ιχθύων, τον Ήλιο φυσικά, μαζί με Ερμή και Αφροδίτη, τον καρμικό Κρόνο και τους δεσμούς της Σελήνης στον άξονα Παρθένου – Ιχθύων, ενός άξονα που σχετίζεται με τον τομέα της υγείας και της αδυναμίας αλλά και της προσφοράς. Ωροσκόπος στο ζώδιο του Λέοντα, το ζώδιο της έξαρσης του Ποσειδώνα, ακμή δωδέκατου οίκου στον υδάτινο καρκίνο που του χάρισε ακόμα περισσότερες διαισθητικές ικανότητες, αλλά και την υδάτινη πλανητική τριπλότητα Πλούτωνα, Ποσειδώνα και Σελήνης στο δέκατο οίκο και στο ζώδιο του γήινου Ταύρου που κατα κάποιο τρόπο τον βοήθησε να δώσει σάρκα και οστά στο όραμά του και να το υλοποιήσει σε πρακτικό επίπεδο, αλλά και με τον Ποσειδώνα και τον Χείρωνα να βρίσκεται σε σύνοδο με το μεσουράνημα, δεν θα μπορούσε παρά να διαπρέψει για τις διαισθητικές, αλλά και τις θεραπευτικές του ικανότητες.
Επίσης αυτό που παρατηρούμε είναι οτι έχει ένα τονισμένο όγδοο οίκο, κι από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε στο ασχολήθηκε με το θέμα του θανάτου αλλά και των προηγούμενων ζωών αφού και ο βόρειος δεσμός του είναι μέσα στον όγδοο οίκο, στους ιχθείς και η συγκέντρωση πλανητών σ αυτόν τον οίκο σχηματίζει πολλες όψεις αντίθεσης με το νότιο δεσμό.
Η ερμηνεία που μπορεί να δοθεί για τους δεσμούς της σελήνης στον άξονα 2ου -8ου αλλά και σε συνδυασμό με τα ζώδια της παρθένου και των ιχθύων, μας δίνει ένα συνδυασμό πλουτώνιας και ποσειδώνιας υδάτινης διαίσθησης που μπορούσε να σπάσει τα φράγματα της ζωής και του θανάτου καθώς και του ορατού και του αόρατου υπογραμμίζοντας έτσι τις μεταφυσικές του ικανότητες.
Ο Κέισι ασχολήθηκε και με την αστρολογία, κι αυτό φαίνεται και απο τον ουρανό στον πρώτο οίκο, αλλά και απο τον Ερμή του στην 11η μοίρα των ιχθύων, που σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει η Θεοδώρα Ντάκου στο βιβλίο της “Οι 360 μοίρες του ζωδιακού” είναι μοίρα ελευθερίας με τάση προς την αστρολογία.
Αυτό λοιπόν που μας δείχνει το ωροσκόπιό του είναι ότι ήταν ένας άνθρωπος που υποκινούμενος απο τα αισθήματα της ιχθυακής αγάπης και της αγνής και ανιδοτελούς προσφοράς,μπόρεσε να αξιοποιήσει το δυναμικό του ωροσκοπίου του με τέτοιο τρόπο που έφτασε στο ανώτερο σημείο που θα μπορούσε να του δώσει όλη αυτή η Ποσειδώνια και Πλουτώνια ενέργεια, να έχει πρόσβαση στο συλλογικό ασυνείδητο, ή τα λεγόμενα Ακασσικά Αρχεία.
Κοιμώμενος προφήτης λοιπόν ο Κέισι, αφού ο Ποσειδώνας αν μη τι άλλο συνδέεται με τον ύπνο και τα όνειρα. Και φυσικά ο ύπνος μπορεί να θεωρηθεί ως ένας μικρός θάνατος, και σ αυτό το σημείο μπορούμε να δούμε για άλλη μια φορά τη συνάφεια μεταξύ του Πλούτωνα και του Ποσειδώνα όσον αφορά το σπάσιμο την δεσμων της ύλης. Όμως δεν ήταν η μοναδική περίπτωση ανθρώπου που κοιμώμενος μπορούσε να πετάξει σε άλλες διαστάσεις και να αποκαλύπτει τα μελλούμενα. Και οι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν αναπτύξει την ύπνωση για μαντικούς και θεραπευτικούς σκοπούς.
Αλλά και η σύγχρονη ψυχοθεραπεία τη χρησιμοποιεί με σκοπό να αποκαλύψει και να φέρει στην επιφάνεια στοιχεία που υπάρχουν στο υποσυνείδητο, στοιχεία που υπάρχουν στον ψυχισμό μας αλλά τα αγνοούμε, επειδή τα απωθούμε για λόγους προστατευτικούς κυρίως, είτε γιατί ο ψυχικός μας κόσμος είναι αρκετά εύθραυστος, είτε γιατί το συνειδητό, απτό, ρεαλιστικό κομμάτι της ύπαρξης μας απορροφά όλο μας το δυναμικό, και δεν έχουμε παράλληλα καλλιεργήσει άλλες πλευρές μας. Καλλιεργούμε δηλαδή περισσότερο την λογική μας πλευρά σε βάρος της συναισθηματικής νοημοσύνης. Όταν κοιμόμαστε, οι σωματικές μας λειτουργίες χαλαρώνουν και κατά κάποιο τρόπο χάνουμε τον έλεγχο του μυαλού από τη λογική, κι έτσι το πνεύμα μας μπορεί να ταξιδέψει πιο ελεύθερα στη μαγική χώρα των ονείρων, χωρίς τα δεσμά της ύλης.
Ένα ερώτημα που τίθεται είναι το αν αυτή η χώρα τελικά είναι πραγματική ή είναι απλά ένα ουτοπικό δημιούργημα της φαντασίας μας. Όμως το οτι υπάρχουν πράγματα που αγνοούμε ή δεν είναι ορατά στον πραγματικό κόσμο των αισθήσεων, δεν σημαίνει απαραίτητα και οτι δεν υπάρχουν. Με τέτοιο τρόπο άλλωστε λειτουργεί και το υποσυνείδητό μας, υπάρχει παρόλο που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό, και πολλές φορές προσπαθεί να έρθει στην επιφάνεια σαν ένα αγέννητο παιδί που αποζητά να γεννηθεί.
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε όλοι να ακολουθήσουμε το δρόμο του Κέισι και να γίνουμε προφήτες, όμως σε ένα βαθμό μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα για να αναπτύξουμε τη διαίσθησή μας. Μπορεί η διαίσθηση να είναι πνευματικό δώρο, όμως η χρησιμότητα της αντανακλάται και σε πρακτικό επίπεδο, αφού μας βοηθάει να κάνουμε τις σωστές επιλογές.
Η διαίσθηση είναι το πιο όμορφο δώρο του τονισμένου υδάτινου στοιχείου, αφού έτσι κι αλλιώς υπάρχει μια σχέση μεταξύ των τριών ζωδίων με το θέμα του θανάτου. Ο 4ος, ο 8ος και ο 12ος οίκος θεωρούνται οίκοι “τέλους”. Η αναφορά στο θάνατο έχει να κάνει με την ικανότητα του ανθρώπου να αντιλαμβάνεται περισσότερο σφαιρικά την έννοια της ζωής, αφού σύμφωνα με την αστρολογία αλλά και πολλές θρησκείες, θάνατος δεν υπάρχει, με την έννοια που τον αντιλαμβάνεται ένας μέσος άνθρωπος, αλλά κάθε τέλος είναι η αφετηρία μιας νέας ζωής. Ο διαισθητικός άνθρωπος φεύγει από τις μικρότητες του εγώ και αντιλαμβάνεται τη θεία θέληση, πίσω από κάθε φαινόμενο. Δεν γίνεται αλλιώς.
Όταν μπαίνει η υποκειμενικότητα στη μέση, μπορούμε να κάνουμε εικασίες ή να φανταζόμαστε αυτά που θα επιθυμούσαμε, αλλά ο πλανήτης Ποσειδώνας δεν ζητάει αυτό. Και όταν αρεσκόμαστε στις φαντασιώσεις μας κατά κάποιο τρόπο μας εκδικείται. Η διάλυση του εγώ, που αποτελεί ένα κατεξοχήν ιχθυακό στοιχείο, (ίσως να μην είναι και τυχαίο που ο Πλούτωνας είναι ο εσωτερικός κυβερνήτης των Ιχθύων), είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την διαισθητική μας ικανότητα.
Και η διαίσθηση δίνεται σαν πνευματικό δώρο, σαν αντάλλαγμα για τις θυσίες μας, ή σαν ανταμοιβή για την αγάπη που ανιδιοτελώς χαρίσαμε. Μπορούμε να κάνουμε ακόμη ένα συσχετισμό που αφορά την ικανότητα όρασης του Ποσειδώνα πέρα απο τα όρια του χρόνου και του τόπου: ο Ποσειδώνας θεωρείται οτι βλέπει θολά την πραγματικότητα, ενώ ο Πλούτωνας ζει σε μαύρα σκοτάδια και δεν βλέπει.
Όπως οι τυφλοί που αναπτύσσουν τις υπόλοιπες αισθήσεις τους για να αντισταθμίσουν αυτή τους την έλλειψη, έτσι και αυτοί οι δύο πλανήτες, παρόλο που “κλείνουν τα μάτια” στον υλικό κόσμο, μπορούν να βλέπουν πέρα απο αυτόν. Άλλωστε αυτό που θεωρούμε ως πραγματικότητα δεν είναι μονοδιάστατο, αλλά και κάτι που θεωρείται ουτοπικό σήμερα, μπορεί μακροπρόθεσμα να μην είναι και τόσο. Έτσι κι αλλιώς ο Ποσειδώνας έχει την τάση να σπάει τα όρια και τα πλαίσια που έχουν βάλει οι άνθρωποι, και να επεκτείνεται προς το άπειρο, ζητώντας διέξοδο.
Ο πλανήτης Ποσειδώνας είναι αρκετά σκληρός, παρόλο που πρεσβεύει ανθρωπιστικά ιδεώδη, ως προς τις δοκιμασίες και τα τεστ αντοχής που επιβάλλει στους ανθρώπους. Κατά ένα παράδοξο τρόπο, ενώ κινείται στη σφαίρα της φαντασίας και της μη λογικής, μας φέρνει αντιμέτωπους τελικά με υποχρεώσεις και ευθύνες. Όπως λέει και ο Μarc Edmund Jones στο βιβλίο του Πώς να μάθετε αστρολογία, “η ανακάλυψη του Ποσειδώνα έγινε μετά την ανακάλυψη του Ουρανού και η σημασία του πρέπει να ακολουθήσει τη σημασία του Ουρανού και να προέλθει από τη σύγχρονη εμπειρία στην οποία αντιστοιχούν και οι δύο. Μετά την πρωτοτυπία έρχονται τα επακόλουθα της πρωτότυπης δράσης, δηλαδή η κοινωνική ευθύνη.
Ο Ποσειδώνας δείχνει ένα τρόπο δράσης στον οποίο το άτομο προσαρμόζεται με ένα πολιτισμένο τρόπο ζωής στον οποίο αντιλαμβάνεται την ελευθερία του. Αυτό αν δεν κατανοηθεί γίνεται δεσμός, αλλά διαφορετικά δεν είναι παρά μια πρόθυμη προσαρμοστικότητα με τις ανάγκες της ομάδας. Η θέση του Ποσειδώνα στο ωροσκόπιο δείχνει το πρότυπο της κοινωνικής υποχρέωσης ή δείχνει τον τρόπο με τον οποίο το άτομο θα προσαρμόζεται συνήθως στις γενικές επιθυμίες των συνανθρώπων του”.
Δηλαδή με λίγα λόγια ο Ποσειδώνας περνάει από την απελευθέρωση στη δέσμευση, απο την αμφισβήτηση στην πίστη, απο τη λογική στο συναίσθημα. Έτσι λοιπόν θα έπρεπε ίσως να αναθεωρήσουμε την ελαφρότητά του αφού μας δίνει ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στους άλλους. Κατά τον ίδιο τρόπο που ο Κρόνος μας επιβραβεύει όταν περάσουμε τα δύσκολα μαθήματά του, έτσι και ο Ποσειδώνας μας καλεί να αναλάβουμε ευθύνες απέναντι σε αυτούς που αγαπάμε, κάνοντας τη θεωρία της αγάπης, πράξη.
Παρ’ όλη την θεωρούμενη ουτοπικότητα και παραπλανητικότητα του πλανήτη, βλέπουμε ότι έχει και αυτός τους δικούς του κανόνες και τη δική του λογική, ακόμα κι αν η λογική του είναι να υπερβαίνει τη λογική. Εξάλλου η μη λογική, είναι κι αυτή μέρος της λογικής. Γι αυτό το λόγο, θα πρέπει να είμαστε περισσότερο ελαστικοί με κάποιους ανθρώπους που θεωρούμε οτι παραλογίζονται ή ονειροβατούν γιατί μπορεί απλά να έχουν κάποιες ικανότητες που οι υπόλοιποι δεν μπορούν να τις κατανοήσουν. Και ίσως κάποιοι άνθρωποι που έχουν το στίγμα κάποιας ψυχικής ασθένειας, να είναι τελικά προικισμένοι και να μην μπορούν να γίνουν κατανοητοί από το ευρύτερο περιβάλλον που έχει μάθει να κινείται και να αντιλαμβάνεται μόνο σε ρεαλιστικό επίπεδο.
Όμως η φυγή από την πραγματικότητα, είναι τελικά ανάγκη, ακόμα και για ανθρώπους που δεν έχουν έντονη Ποσειδώνια προδιάθεση και προσεγγίζουν τον Ποσειδώνα μέσω της φιλανθρωπίας ή της Τέχνης, που ουσιαστικά καταφέρνει να φέρει τον άνθρωπο σε επαφή με τα συναισθήματα του. Και αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο του Ποσειδώνα.
(Άρθρο της Δήμητρας Ροβίθη)
