Δεν υπαρχει Ελεύθερη Βούληση στον Αθεισμό, ή στις Ιουδαιο-Χριστιανικές θρησκείες. Μονάχα στον Βουδισμό, την Ινδουιστική Φιλοσοφία και άλλα Φιλοσοφικά συστήματα Ελεύθερης Σκέψης μπορούμε να συναντήσουμε την αξία της πραγματικής Ελεύθερης Βούλησης μέσα από την Μετενσάρκωση.
Και αυτό διότι η Ψυχή προυπάρχει της ζωής στην Γη και ως εκ τούτου επιλέγει ένα μονοπάτι εξέλιξης που ωφελεί την ίδια την ψυχή περισσότερο στο συγκεκριμένο στάδιο το οποίο βρίσκεται. Μέσα από την Ελεύθερη Βούληση η ψυχή επιλέγει ένα περιορισμένο πλαίσιο έτσι ώστε να βιώσει μία συγκεκριμένη πραγματικότητα και διαμέσω αυτής να ωριμάσει. Η Ψυχή επιλέγει την προσωρινή απώλεια της ολοκληρωτικής Ελεύθερης Βούλησης και των δυνάμεων που επιφέρει.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Αυτό βέβαια οδηγεί σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Ανθρωπότητας και ίσως ένα από τα δυσκολότερα ζητήματα εκλογίκευσης δεδομένων των παγιωμένων πεποιθήσεων που είναι εντυπωμένες στο σύνολο σχεδόν του ανθρώπινου πολιτισμού. Και το μυστήριο είναι το εξής: Γιατί κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται άρρωστοι ενώ άλλοι γεννιούνται υγιείς; Μέσα από τις θρησκείες διαπιστώνουμε πως ο θεός 
διαλέγει την μοίρα της Ψυχής παρακάμπτωντας εντελώς την Ελευθερη Βουληση. Στον Αθεισμό αυτό συμβαίνει λόγω της τυχαιότητας η οποία παρακάμπτει επίσης την Ελευθερη Βουληση. Στην θεωρία της Μετενσάρκωσης οι άνθρωποι ουσιαστικά επιλέγουν να γεννηθούν άρρωστοι, φτωχοί κ.ο.κ. Οι Ψυχές επιλέγουν ένα τέτοιο μονοπάτι ούτως ώστε να μάθουν και να ανελιχθούν μέσα από τις εμπειρίες της πραγματικότητας που επιλέγουν να ζήσουν. Διαλέγουν αυτό τον δρόμο καθώς ωφελεί την συνολική πνευματική εξέλιξή τους. Χωρίς τα εμπόδια της ζωής η ψυχή θα παρέμενε στάσιμη, και έτσι οι δυσκολότερες ζωές εμπεριέχουν την δυνατότητα της μέγιστης εξέλιξης.
Ο Γενικός σκοπός της Μετενσάρκωσης στη Γη είναι η απόκτηση γνώσης σε σχέση με τα συναισθήματα και την σεξουαλικότητα. Πρόκειται για την μοναδική εμπειρία στην Γη που επιτρέπει στην ψυχή να μάθει να χρησιμοποιεί τα απαραίτητα εργαλεία για να δημιουργήσει. Διότι μέσα από τις προκλήσεις της ζωής και ειδικότερα σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους οι ανθρώπινες ψυχές λαμβάνουν την μεγαλύτερη δυνατή πνευματική γνώση και Σοφία.
Τα ατομικά Ψυχικά χαρακτηριστικά παίζουν επίσης ένα σημαντικό ρόλο. Γιατί οι ψυχές επιλέγουν ζοφερά μέρη για να ζήσουν, ή ένα ψυχικά διαταραγμένο ή άρρωστο κορμί; Φαίνεται πως υπάρχουν λόγοι και για αυτές τις επιλογές. Η μεγαλύτερη αντιξοότητα παρέχει επίσης την δυνατότητα εξέλιξης. Μερικές ψυχές επιλέγουν εξαιρετικά αντίξοες ζωές πνευματικά και άλλες επιλέγουν κάτι πιο ήπιο. Δίχως αμφιβολία όμως οι ψυχές δεν μπορούν να ανελιχθούν αν δεν ξεπεράσουν τα εμπόδια της ζωής. Και οι Ψυχές επιλέγουν να μετενσαρκωθούν σε μία ζωή και καταστάσεις που ταιριάζουν στο προσωπικό στάδιο εξέλιξής τους. Γιατί όλοι μας έχουμε το προσωπικό και εσωτερικό μοτίβο Πνευματικής Εξέλιξης.
Ίσως θα ήταν φρόνιμο να περιορίσουμε στιγμιαία τις όποιες πεποιθήσεις έχουμε και να αναρωτηθούμε γιατί διαλέξαμε την ζωή που ζούμε τώρα με σκοπό να μάθουμε τα πράγματα που έρχονται στην καθημερινότητά μας και έχουμε διαλέξει. Το πιθανότερο είναι πως αυτό έχει συμβεί για να διδαχθούμε κάτι σε σχέση με τα συναισθήματα,την σεξουαλικότητα ή το Εγώ μας. Εξάλλου η Διάννοια της Ψυχής και η Σοφία που εμπεριέχεται σε αυτή είναι κατά πολύ ανώτερη από τις αξίες που διαθέτει ο περιορισμένος φυσικός εαυτός μας. Η Ψυχή γνωρίζει πολύ καλά προς τα πού βαδίζει και όλες τις καταστάσεις που πρόκειται να της αποκαλυφθούν. Μέσα από αυτή την γνώση είναι εύκολο να αποφύγουμε την αυτολύπηση, γνωρίζοντας πως εμείς ή τουλάχιστον η Ψυχή μας έχει επιλέξει τα δεινά που τυχόν θα παρουσιαστούν σε αυτή την ζωή, ως ένα μονοπάτι εξέλιξης και πνευματικής ανύψωσης μέσα από την Ελευθερη Βουληση.
Βέβαια ένας σημαντικός παράγοντας για την Ελευθερη Βουληση και την δράση της είναι η Σχετικότητα και οι προφανείς περιορισμοί της. Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν η ψυχή να μεταμορφωθεί σε πουλί και να πετάξει μακρυά. Ένας άνθρωπος μπορεί να το φανταστεί αλλά δεν μπορεί να το πράξει μέσα στο σχετικό φυσικό πλαίσιο στο οποίο ζει. Οι Άνθρωποι έχουν αυτό το φυσικό πλαίσιο ως δεδομένο και θεωρούν πως αυτό είναι το σύνολο της ανθρώπινης ύπαρξης. Όμως αυτό φαίνεται πως δεν είναι αλήθεια. Διότι υπάρχουν επιβεβαιωμένα 
πολλές διαστάσεις στις οποίες αυτό το φυσικό πλαίσιο που είναι περιοριστικό για τον Άνθρωπο παύει να ισχύει. Μέσα σε αυτές τις διαστάσεις το άτομο είναι ελεύθερο να δημιουργήσει και να πράξει οτιδήποτε επιθυμεί και φαντάζεται. Ο μόνος περιορισμός είναι η ίδια η δημιουργικότητα του ατόμου. Βέβαια επειδή μία τέτοια πραγματικότητα διαθέτει απεριόριστη ελευθερία και πραγματική Ελευθερη Βουληση δεν μπορεί να αλληλεπιδράσει με την πραγματικότητα των άλλων εκτός αν το επιλέξεις, ή αν το επιλέξει ένα άλλο άτομο.
Εδώ διεγείρεται η περιέργεια του τι είναι δυνατόν να δημιουργήσουν οι άλλοι αλλά και να βιώσουν, έτσι ώστε να μπορέσουμε να σχηματίσουμε ένα τύπο αλληλεπιδρώσας σχέσης μέσα από την οποία θα είμαστε σε θέση να βιώσουμε τις εξατομικευμένες πραγματικότητες και μέσα από αυτές να μάθουμε περισσότερα για τους άλλους και τον εαυτό μας, εξαπλώνοντας την δημιουργική μας γνώση. Η Διαδικασία περιγράφεται αρκετά απλοικά παραπάνω, όμως τα πράγματα περιπλέκονται. Μεγάλες ομάδες Συνειδητότητας με όμοιους δημιουργικούς στόχους ενώνονται και σχηματίζουν «οικογένειες». Μπορούν έπειτα να δημιουργήσουν πλαίσια πραγματικότητας μέσα από τα οποία βιώνουν εμπειρίες που είναι μοναδικές. Για να καταφέρει η συγκεκριμένη φυσική πραγματικότητα στην οποία ζούμε να αποκτήσει αμοιβαία συνοχή ανάμεσα σε άτομα με δημιουργική Συνειδητότητα θα πρέπει να ενυπάρχει μέσα σε κάποιο περιοριστικό πλαίσιο. Πρόκειται για ένα δεδομένο που μας κάνει να βιώνουμε την ζωή και τις εμπειρίες της όσο καλύτερα μπορούμε.Διότι αλλιώς φανταστείτε το χάος που θα υπήρχε αν η ατομική φαντασία του κάθε ανθρώπου πραγματωνόταν την ίδια στιγμή. Η Φυσική πραγματικότητα θα έχανε την συνοχή της άμεσα και έτσι η φυσική εμπειρία σε σχέση με τους άλλους δεν θα ήταν δυνατή καθώς το πλαίσιο στο οποίο υπάρχει θα εξαφανιζόταν.
Μέσα στο πλαίσιο της Μετενσάρκωσης διαφαίνεται πως η Γέννηση είναι μία αρκετά πιο επίπονη διαδικασία από τον Θάνατο. Ο Θάνατος είναι η αποκοπή από το φυσικό πλαίσιο της πραγματικότητας και ο εναγκαλισμός του πραγματικού βαθύτερου πλαισίου ύπαρξης, όπου η υλοποίηση της σκέψης ολοκληρώνεται πολύ ταχύτερα. Η Γέννηση από την άλλη μεριά είναι μία άκρως περιοριστική διαδικασία καθώς η Ψυχή ξεκινά να περιορίζει και να αποκόπτεται από τις αξίες της δημιουργίας και της αντίληψης. Η απώλεια δύναμης και ελέγχου μπορεί να γίνει τρομακτική, όμως εν τέλει γίνεται κατανοητή ως μία αναγκαιότητα για την ομαλή διαδικασία βιώματος της συγκεκριμένης φυσικής πραγματικότητας.
Φαίνεται πως δεν υπάρχει διαφυγή από τα συναισθηματικά και πνευματικά μαθήματα που πρέπει ο καθένας να λάβει, και οι συνθήκες συχνά θα επαναλαμβάνονται ώσπου η ψυχή να κατανοήσει την σημασία τους. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε εκείνα που αποζητά η Ψυχή για τον εαυτό της. Έτσι ο προσωρινός περιορισμός της Αλήθειας και της υπέρτατης Ελεύθερης Βούλησης θα πρέπει να γίνει κατανοητός γιατί παρέχει δημιουργικές εμπειρίες που αλλιώς δεν θα ήταν δυνατόν να βιώσουμε, ειδικά σε σχέση με τα δισεκατομμύρια των υπόλοιπων συνειδητών δημιουργικών ανθρώπων με τους οποίους συμβιώνουμε…
