Οι χωρικοί στο χωριό Γουανγκονγκζουάνγκ κάθε Πρωτοχρονιά ζωγράφιζαν και πουλούσαν τα σχέδιά τους, μια συνήθεια που χρονολογείται από τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ένας συνταξιούχος καλλιτέχνης της Απαγορευμένης Πόλης ήρθε στο χωριό και τους έμαθε την τέχνη.

Στη δεκαετία του 1980 ο 52χρονος  έμαθε, μάλιστα να ζωγραφίζει την πρωτοχρονιάτικη ζωγραφιά.

Τον ελεύθερο χρόνο του, μετά τις αγροτικές εργασίες, ζωγράφιζε και ταξίδευε στις πόλεις για να πουλήσει τα έργα του, τα οποία πουλούσε τόσο φθηνά, ώστε μετά βίας μπορούσε να τα βγάλει πέρα.

Ωστόσο, το 1998 το Κινεζικό Έτος της Τίγρης αποδείχτηκε μια καμπή στη ζωή του. Ένας πελάτης τού παρήγγειλε έναν πίνακα με μια τίγρη.

«Συνήθως ζωγράφιζα λουλούδια και πουλιά, αλλά ποτέ μια τίγρη» λέει ο Σιάο, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Χωρίς να έχει μια πραγματική τίγρη κοντά του για μοντέλο, ο ίδιος δανείστηκε μια ζωγραφιά τίγρης από ένα γείτονα, για να την αντιγράψει.

Ο πίνακάς του πουλήθηκε σε καλή τιμή, και τότε συνειδητοποίησε ότι αυτό ήταν κάτι που θα μπορούσε να ωφελήσει ολόκληρο το χωριό.

«Οι Κινέζοι αγαπούν τις τίγρεις και είναι πρόθυμοι να κρεμάσουν πίνακες με τίγρεις στα σπίτια τους, καθώς πιστεύουν ότι οι δυνατές τίγρεις μπορούν να διώξουν μακριά τα κακά πνεύματα» εξηγεί ο Σιάο.

Έτσι, ξεκίνησε ένα ταξίδι, όχι για να πουλήσει πίνακες, αλλά σε ζωολογικούς κήπους στη Βορειοανατολική Κίνα, για να παρατηρήσει τις τίγρεις, και έκτοτε αφιερώθηκε σε αυτόν το σκοπό.

Το εγχείρημα αυτό είχε μεγάλη επιτυχία και το 1999 ήταν ο πρώτος στο χωριό που αγόρασε έγχρωμη τηλεόραση και, ένα χρόνο αργότερα, έναν υπολογιστή.

Χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, ο Σιάο κατάφερε να πουλήσει τα έργα του στο εξωτερικό, πρώτα στη Σιγκαπούρη, στη συνέχεια στην Ιαπωνία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εξέπληξε μάλιστα τους υπαλλήλους της τοπικής τράπεζας, όταν πήγε αμερικανικά δολάρια προς ανταλλαγή με κινεζικά γιουάν. «Έχω την εντύπωση ότι με πέρασαν για εγκληματία» λέει χαμογελώντας.

Εντυπωσιασμένοι από την επιτυχία του Σιάο, μερικοί φίλοι του ακολούθησαν το παράδειγμά του, καθώς και αρκετοί χωρικοί.

Η ζωγραφική με θέμα την τίγρη έχει γίνει πλέον εμπορικό σήμα του χωριού, και πάνω από το 60% των 1.366 χωρικών ασχολούνται πλέον με αυτήν.

Ο οικισμός πουλά χιλιάδες πίνακες ετησίως, το 40% των οποίων εξάγονται κυρίως στην Ιαπωνία και το Μπαγκλαντές.

Σήμερα το χωριό έχει ετήσια έσοδα ύψους 100 εκατ. γιουάν (15 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ), πουλώντας πίνακες ζωγραφικής.

Ο 30χρονος Γουάνγκ Τσιανσένγκ έχει κάνει μέχρι σήμερα αρκετές δουλειές. Από εργάτης σε οικοδομή έως κρεοπώλης.

Καμμία όμως από αυτές δεν του απέφερε αρκετά, ώστε να αγοράσει ένα σπίτι.

Ζωγραφίζοντας όμως πίνακες με τίγρεις κερδίζει 300.000 γιουάν το χρόνο, ποσό το οποίο του επέτρεψε να ανοίξει το δικό του εργαστήριο. Τώρα πια σχεδιάζει να αγοράσει ένα μεγάλο διαμέρισμα στην Τσενγκτσόου, πρωτεύουσα της Χενάν, και να ανοίξει εκεί μια γκαλερί.

Το 1999 οι μοναχοί έλαβαν το πρώτο τους τιγράκι, το οποίο όμως δεν κατάφεραν να μεγαλώσουν αφού απεβίωσε λίγο καιρό μετά. Οι κάτοικοι των κοντινών χωριών ωστόσο συνέχισαν να τους στέλνουν και άλλα τιγράκια που έβρισκαν μόνα στο δάσος, αφού οι μητέρες τους κατά πάσα πιθανότητα είχαν σκοτωθεί από λαθροθήρες.

Ο ναός σήμερα φιλοξενεί μεταξύ άλλων άγριων ζώων πάνω από 15 ενήλικες τίγρεις και κάποια μικρά. Περνούν τις περισσότερες ώρες τους σε ειδικά κλουβιά και μια φορά κάθε μέρα οδηγούνται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο στον οποίο μπορούν να περιφέρονται ελεύθερα.

Οι τουρίστες που επισκέπτονται το ναό, συνήθως παρακολουθούν τις τίγρεις από ασφαλή απόσταση αλλά δε λείπουν και οι πιο τολμηροί που μπαίνουν στον ίδιο χώρο με τις τίγρεις για να παίξουν και να φωτογραφηθούν μαζί τους. Σύμφωνα με τους μοναχούς, είναι σχετικά ασφαλές αφού στην ιστορία του ναού, έχει συμβεί μόλις μία σοβαρή επίθεση!

Πρόκειται για τον 40χρονο Anjeneya, κάτοικο της Hakki Pikki, ο οποίος εισήλθε στο κλουβί προκειμένου να ταΐσει τις τίγρεις.

Δεν πρόσεξε όμως ότι στην περιοχή, όπου ήταν ξαπλωμένη η μητέρα με τα παιδιά της, η πόρτα ήταν ανοιχτή. Δέχτηκε την επίθεση την ώρα που καθάριζε το κλουβί από τη μία τίγρη και στη συνέχεια από τις υπόλοιπες που τον κατασπάραξαν.

«Επειδή ο ζωολογικός κήπος δεν προσλαμβάνει εκπαιδευμένους μόνιμους υπαλλήλους, χρησιμοποιεί ανεκπαίδευτους συμβασιούχους. Αυτό είναι επικίνδυνο γι ‘αυτούς και για τα ζώα», είπε ένας εργάτης.

Από την πλευρά του ο Santosh Kumar, εκτελεστικός διευθυντής, του πάρκου δήλωσε: «Μας είπαν ότι ο Anjeneya δεν κλείδωσε σωστά την πόρτα».

Την Κυριακή (8/10), συγγενείς του Anjeneya έκαναν διαμαρτυρία στο εθνικό πάρκο, το οποίο φιλοξενεί περίπου 2.000 ζώα, συμπεριλαμβανομένων των λευκών τίγρεων που αναφέρονται ως απειλούμενο είδος.

Στο παρελθόν, έχουν εφαρμοστεί προγράμματα επανεισαγωγής τίγρεων σε άλλες τοποθεσίες, όπως σε φυσικά καταφύγια στην Ινδία, όμως πρόκειται για περιοχές όπου εξακολουθούν να ζουν οι τίγρεις, αν και σε ιδιαίτερα μειωμένους πληθυσμούς. Το έργο, που υποστηρίζεται από την περιβαλλοντική οργάνωση WWF, θα χρειαστεί αρκετά χρόνια προτού ολοκληρωθεί, καθώς θα τροποποιείται το τοπίο και θα εισάγονται τα ζώα. Οι πρώτες άγριες τίγρεις αναμένεται να φτάσουν στο Καζακστάν το 2025. Εάν αυτό το έργο στεφθεί με επιτυχία, θα πρόκειται για την πρώτη περίπτωση όπου οι άγριες τίγρεις επιστρέφουν σε μια περιοχή από την οποία είχαν εξαφανιστεί για αρκετές δεκαετίες.

Παρόλο που οι τίγρεις κάποτε κατοικούσαν σε μια τεράστια περιοχή που περιλάμβανε την πλειοψηφία της Ασίας, πλέον έχουν χάσει το 90% της ιστορικής τους εμβέλειας και έχουν απομονωθεί σε διάσπαρτους πληθυσμούς σε ολόκληρη την ήπειρο. Μεταξύ 1900 και 2017, ο παγκόσμιος πληθυσμός των άγριων τίγρεων μειώθηκε από 100.000 σε 3.900. Στο Καζακστάν, η λαθροθηρία και η ανθρώπινη ανάπτυξη και επέκταση έχουν επηρεάσει τόσο τις τίγρεις όσο και την λεία τους, όπως τα άγρια γαϊδούρια και το βακτριανά ελάφια.

«Η προετοιμασία για την επαναφορά των τίγρεων σημαίνει την καταπολέμηση της λαθροθηρίας και των παράνομων δραστηριοτήτων, έχοντας καλά εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους δασοφύλακες, ακμάζοντες πληθυσμούς θηραμάτων και ενεργές τοπικές κοινότητες», δήλωσε η Εκατερίνα Βορόμπιεβα, διευθύντρια του προγράμματος WWF Ρωσίας για την Κεντρική Ασία.

Το έργο επανεισαγωγής των τίγρεων, το οποίο πρόκειται να λειτουργήσει στην περιοχή Ίλι-Μπαλχάς, αποτελεί επίσης μια άσκηση στη διεθνή συνεργασία.
«Χάρη σε χρόνια στενής συνεργασίας μεταξύ Καζακστάν και Ρωσίας, εντοπίσαμε την καλύτερη δυνατή περιοχή για την επιτυχημένη εισαγωγή ενός άγριου πληθυσμού τίγρεων. Η συνεχής συνεργασία μας θα είναι καθοριστική για την επιτυχή δημιουργία ενός νέου καταφυγίου, την αποκατάσταση σπάνιων ιθαγενών ειδών και, στο μέλλον, την επίτευξη μιας άνευ προηγουμένου διασυνοριακής μετεγκατάστασης άγριων τίγρεων στην κεντρική Ασία», δήλωσε ο Ιγκόρ Τσέστιν, διευθυντής της WWF Ρωσίας..

Η ιδέα προέκυψε όταν έγινε γνωστό πως ο αριθμός των τίγρεων της Σιβηρίας στην άγρια ​​φύση έπεσε κάτω από τα 500, και το Ίδρυμα Aspinall με τον ιδρυτή του John Aspinall να δημιουργεί αυτό το πάρκο των 600 στρεμμάτων, προκειμένου να σώσει άγρια ζώα μέσω της φιλοξενίας τουριστών. Εκτός από τις τίγρεις, υπάρχουν παντού ζώα -περισσότερα από 250- πολλά από τα οποία απειλούνται με εξαφάνιση, ανάμεσά τους καμηλοπαρδάλεις, βουβάλια, ρινόκεροι, βίσωνες, ζέβρες.

«Τα είδη που έχουν συμπεριληφθεί στη CITES (τη Σύμβαση για το διεθνές εμπόριο ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας που απειλούνται με εξαφάνιση) πέφτουν θύματα παράνομης απόσπασης στο 45% των φυσικών τοπίων που έχουν χαρακτηριστεί μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς», καταγγέλλει η ΜΚΟ.

Σχεδόν το ένα τρίτο των τίγρεων που ζουν σε άγρια κατάσταση στη φύση και το 40% των ελεφάντων της Αφρικής ζουν στα τοπία του καταλόγου της UNESCO. Τα τελευταία αποτελούν ενίοτε τα τελευταία φυσικά περιβάλλοντα για είδη που απειλούνται με εξαφάνιση: αυτό ισχύει για τους ρινόκερους της Ιάβας, στην Ινδονησία, ή την πυγμαία φώκαινα της Καλιφόρνιας, ένα κητώδες που ζει στον Κόλπο του Μεξικού.

Σύμφωνα με την έκθεση, λαθροθηρία ευάλωτων και απειλούμενων ειδών, πρωτίστως των ελεφάντων, των ρινόκερων και των τίγρεων, καταγράφεται σε τουλάχιστον 43 τοπία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ενώ περιπτώσεις παράνομης υλοτομίας, περιλαμβανομένων και πολύτιμων ειδών χλωρίδας, όπως του ροδόξυλου ή του εβένου, καταγράφηκαν σε 26 τοπία.

Σε ό,τι αφορά την παράνομη αλιεία, αυτή αναφέρθηκε σε 18 από τα 39 θαλάσσια και παράκτια τοπία που συμπεριλαμβάνονται σήμερα στον κατάλογο.

Η WWF υπογραμμίζει ωστόσο ότι κάθε εκτίμηση για το εύρος των δραστηριοτήτων αυτών είναι εξ ορισμού δύσκολη λόγω της παράνομης φύσης τους.

Η λαθροθηρία στα τοπία της UNESCO θέτει σε κίνδυνο τόσο είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, όσο και τις τοπικές οικονομίες, αφού γίνονται πολύ λιγότερο ελκυστικά για τους τουρίστες που θέλουν να θαυμάσουν τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον.

Η WWF εκτιμά ότι, η λαθροθηρία των ελεφάντων στερεί κάθε χρόνο από την αφρικανική ήπειρο έσοδα 25 εκατομμυρίων δολάρια (23,5 εκατ. ευρώ) από τον τουρισμό.

Με ετήσια αξία που εκτιμάται πως κυμαίνεται από 15 ως 20 δισεκ. δολάρια, η αγορά του λαθρεμπορίου ειδών της άγριας πανίδας κατατάσσεται στην τέταρτη θέση παγκοσμίως, υπολειπόμενη μόνο των αγορών των ναρκωτικών, της παραχάραξης και της εμπορίας ανθρώπων, σύμφωνα με την έκθεση της ΜΚΟ.

Σε ό,τι αφορά το παράνομο εμπόριο κατασκευαστικής ξυλείας (ξύλου που προορίζεται για κάθε άλλη χρήση πλην της καύσης για θέρμανση), σε αυτό αποδίδεται το 90% της εκδάσωσης που καταγράφεται στις μεγάλες τροπικές χώρες και υπολογίζεται ότι έχει έσοδα από 30 ως 100 δισεκ. δολάρια τον χρόνο, σύμφωνα με τη WWF.

Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι στη λαθροθηρία ειδών που έχουν συμπεριληφθεί στη CITES επιδίδονται τόσο «τοπικοί πληθυσμοί» όσο και «ξένοι εγκληματίες».

Ωστόσο, η WWF επισημαίνει ότι πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στη λαθροθηρία «μικρής κλίμακας» από κατοίκους που θέλουν να τραφούν για παράδειγμα, και τη δραστηριότητα «ευρείας κλίμακας από εγκληματικά δίκτυα».

Τίγρεις που ζουν στο πάρκο και διαπιστώθηκε πως διαθέτουν αρκετά παραπανήσια κιλά, τέθηκαν σε πρόγραμμα αδυνατίσματος. Για την επιτυχία του προγράμματος αυτού χρησιμοποιήθηκε ένα drone, το οποίο οι τίγρεις κυνηγούν και έτσι ασκούνται, ενώ παράλληλα αδυνατίζουν.

Όσο για την «κατάληξη» της άσκησης; Οι τίγρεις έπιασαν το drone και το διέλυσαν!