Το βράδυ της 11ης Μαρτίου του 1437 μ.Χ., στον ουρανό αυτού που σήμερα ονομάζουμε Σεούλ, εμφανίστηκε ένα πρωτόγνωρο φωτεινό σώμα, φαινομενικά από το πουθενά. Το σώμα έλαμπε για 14 μέρες πριν εξαφανιστεί στο σκοτάδι. Οι Κορεάτες αστρονόμοι της εποχής κατέγραψαν το μυστηριώδες φαινόμενο στα αρχεία τους, χωρίς όμως να δώσουν μια εμπεριστατωμένη εξήγηση.
Αιώνες αργότερα, σύγχρονοι αστρονόμοι που μελέτησαν τα αρχεία των Κορεατών συναδέλφων τους, κατέληξαν ότι αυτό το φωτεινό σώμα στον ουρανό ήταν μια κοσμική έκρηξη που ονομάζεται «nova». Τέτοιου είδους εκρήξεις συμβαίνουν σε διαστρικά συστήματα, όταν το ένα «νεκρό» αστέρι, γνωστό ως λευκός νάνος, τρώει το ταίρι του, ένα αστέρι σαν το δικό μας ήλιο. Η έκρηξη που προκαλείται από αυτή τη διαδικασία είναι 300.000 φορές πιο φωτεινή από τον ήλιο και μπορεί να διαρκέσει μερικές εβδομάδες.
Ο Michael Shara και οι συνεργάτες της που εργάζονται τα τελευταία 30 χρόνια στα αρχεία των Κορεατών, ψάχνοντας τι αστέρι μπορεί να ήταν εκείνο που εμφανίστηκε στον ουρανό το 1437, ισχυρίζονται πως πια έχουν την απάντηση, σύμφωνα με τη δημοσίευση που έκαναν στο επιστημονικό περιοδικό Nature.
Στην περισσότερη διάρκεια της έρευνάς τους, ο Shara και οι συνεργάτες του εστίασαν σε ένα μέρος του ουρανού που πίστευαν ότι το συγκεκριμένο αστέρι παραμένει κρυμμένο και για καιρό η μία αποτυχία διαδεχόταν την άλλη. Ωστόσο, πέρσι βρήκε στο γραφείο του κάποια αρχεία τα οποία δεν είχε εξετάσει για σχεδόν μια δεκαετία και έτσι η έρευνά τους επεκτάθηκε σε μεγαλύτερη επιφάνεια ουρανού.
Ξεκίνησε να «χτενίζει» ψηφιακές βάσεις δεδομένων για αστέρες, ψάχνοντας ενδιαφέροντες στόχους. Τότε, ανακάλυψε σε έναν αστρονομικό κατάλογο είδε ένα γνωστό πλανητικό νεφέλωμα, ένα λαμπερό κέλυφος αερίου και σκόνης. Παράλληλα, σε μια διαφορετική λίστα, εντόπισε την εικόνα ενός δυαδικού αστέρα που είχε αποτυπωθεί το 2016 στην ίδια περιοχή. Ξαφνικά, ήταν όλη η αλήθεια μπροστά του: δεν ήταν πλανητικό νεφέλωμα αλλά το εναπομείναν κέλυφος της έκρηξης nova που έμεινε κοντά στο αστρικό σύστημα που την προκάλεσε.
«Από τη μία μεριά είμαι εξτασιασμένος, από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να είχα βρει τι συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, αν είχα απλώς διευρύνει το πεδίο ερευνών», δήλωσε ο Shara μετά τη σημαντική ανακάλυψη του ίδιου και της ομάδας του, όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το theatlantic.com
