«Οι γυναίκες καθαρίζουν γαρίδες όλη την ημέρα ενώ ένας μεγάλος σωλήνας αντλεί κρύο αέρα, κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο. Κάνουν ελάχιστα διαλείμματα ενώ ένας προϊστάμενος πηγαινοέρχεται λέγοντάς τους να επιστρέψουν στη δουλειά».
Ήταν ένα ολλανδικό εργοστάσιο στο Μαρόκο, ένα πρώιμο παράδειγμα παγκοσμιοποίησης. Οι γαρίδες αλιεύονταν από τη Βόρεια Θάλασσα και μεταφέρονταν στην Ταγγέρη για να καθαριστούν.
Οι γυναίκες προτιμούνταν ως υπάλληλοι επειδή είχαν λιγότερη εκπροσώπηση στα συνδικάτα.
Η φωτογράφος Yto Barrada, το 1998 σπούδαζε ανθρωπολογία στο Παρίσι και είχε επισκεφθεί την Ταγγέρη για το καλοκαίρι. Έχοντας μία εργασία με θέμα το φαγητό, μία φίλη της ανέφερε ότι εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας γαρίδας.
Έτσι αποφάσισε να το επισκεφθεί και να τραβήξει μερικές φωτογραφίες.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε από τα αποδυτήρια στον πάνω όροφο, πίσω από ένα γυάλινο παράθυρο:
Οι γυναίκες φορούσαν μπλε σκουφάκια και είχαν νούμερα στις στολές εργασίας τους. Υπήρχε ένα μπλε φως στην οροφή για να σκοτώνει τα κουνούπια και ένας μεγάλος σωλήνας που περνούσε από το κέντρο της αίθουσας, αντλώντας κρύο αέρα και κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο.
Παντού υπήρχαν κομμάτια από γαρίδες. Οι γυναίκες ξεφλούδιζαν γαρίδες όλη την ημέρα. Ξεφλούδιζαν και ξεφλούδιζαν ασταμάτητα, έπειτα έτρεχαν να ζυγίσουν τα καλάθια τους και επέστρεφαν γρήγορα στις θέσεις τους.
Εφόσον πληρώνονταν με το βάρος, δούλευαν πολύ γρήγορα, όμως ήταν τόσο εξειδικευμένες που το έκαναν με άνεση και μπορούσαν να ανταλλάξουν μία κουβέντα που και που.
Μία προϊσταμένη, που στη φωτογραφία φαίνεται αριστερά, πηγαινοερχόταν πάνω κάτω ανάμεσα στις εργαζόμενες, λέγοντάς τους να κάνουν ησυχία και να επιστρέψουν στη δουλειά.
Η φωτογράφος αναφέρει ότι είχε μείνει έκπληκτη από τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας.
Ήταν ένα εργοστάσιο που δεν σταματούσε ποτέ. Οι γυναίκες έρχονταν με λεωφορείο και δούλευαν όλη την ημέρα «κλειδωμένες» σε εκείνο τον χώρο, ενώ τους επιτρέπονταν μόνο ελάχιστα πολύ μικρά διαλείμματα.
Δεν υπήρχαν κοινόχρηστοι χώροι για διάλειμμα, κανένα μέρος για να καθίσουν και να φάνε όλες μαζί.
Η Barrada αναφέρει χαρακτηριστικά ότι μόνο και μόνο που βρισκόταν εκεί της δημιουργούσε ένταση. «Περίπου 10 χρόνια μετά, απ’όταν τράβηξα αυτή τη φωτογραφία», αναφέρει η Barrada, «μία φίλη μου έκανε μία ταινία με τίτλο «Sur la Planche», που αφορά περίπου αυτού του είδους εργοστάσιο παραγωγής. Οι σκηνές που τραβήχτηκαν μέσα στο εργοστάσιο ήταν ακριβώς όπως οι φωτογραφίες μου. Οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει πολύ».
Το εργοστάσιο γαρίδας ήταν στην πρώτη ζώνη ελεύθερου εμπορίου στην Ταγγέρη. Σήμερα υπάρχουν πολύ περισσότερα και οι συνθήκες δεν έχουν βελτιωθεί. Ωστόσο, οι βιομηχανίες έχουν αλλάξει. Ολόκληρες περιοχές έχουν χτιστεί για να στεγάσουν το μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό.
Με πληροφορίες από Guardian
