Τον Ιούνιο του 2014 ο ISIS πέτυχε μια από τις πιο στρατηγικές νίκες του, εισβάλοντας στη Μοσούλη, και παίρνοντας τον έλεγχο της πόλης των 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, διώχνοντας τις ιρακινές δυνάμεις.
Στους βάρβαρους μήνες που ακολούθησαν η εικόνα της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ ήταν θλιβερή: γκρεμισμένα κτίρια, ερημιά στους δρόμους, χαμένες ζωές…
Σε συνδυασμό με την ανθρωπιστική κρίση που βίωνε η Μοσούλη, άρχισε να αναπτύσσεται και η οικονομική, καθώς πολλά καταστήματα δεν κατάφεραν να επιβιώσουν με τους νέους «νόμους» του ISIS. Κάβες, κομμωτήρια, ακόμη και καταστήματα παιχνιδιών, έκλεισαν. Τα υπόλοιπα καταστράφηκαν από την τρομοκρατική οργάνωση.
Όμως, τον Οκτώβριο του 2016 ο πρωθυπουργός του Ιράκ Χάιντερ αλ Αμπάντι έδωσε το σύνθημα και ξεκίνησε η επιχείρηση ανακατάληψης της πόλης από τις ιρακινές δυνάμεις. Έπειτα από σκληρή μάχη εννέα μηνών, η Μοσούλη ελευθερώθηκε από τον ISIS και πέρασε και πάλι σε χέρια Ιρακινών, που γιόρτασαν με ενθουσιασμό τη νέα μέρα που ξημέρωνε για την πόλη τους. Αμέσως, έπιασαν «δουλειά» πολλοί καταστηματάρχες, που έσπευσαν να ανοίξουν ξανά τα καταστήματά τους.
Κάποιοι από αυτούς τους καταστηματάρχες μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους από την κατοχή από το Ισλαμικό Κράτος, αλλά και τα όνειρά τους για την ζωή μετά την απελευθέρωση της Μοσούλης.
Dakheel Amir
Όταν ο ISIS εισέβαλε στη Μοσούλη, ο 37χρονος Dakheel Amir, εγκατέλειψε την πόλη και αναζήτησε καταφύγιο στη γενέτειρά του, Shekhan District, 45 χιλιόμετρα μακριά, αφήνοντας πίσω την κάβα του, καθώς η πώληση και η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύονταν από το Ισλαμικό Κράτος.
Πριν την «πτώση της Μοσούλης» ο Amir διηγείται πως έβγαζε αρκετά χρήματα πουλώντας κυρίως μπύρες, ουίσκι, βότκα και το παραδοσιακό ποτό τους, arak. Παρά το γεγονός πως η πλειοψηφία των κατοίκων της Μοσούλης είναι Σουνίτες οι οποίοι δεν καταναλώνουν αλκοόλ, ο Amir απευθύνονταν στις μεγάλες κοινότητες χριστιανών και Γιαζίντι, όπως και ο ίδιος, οι οποίοι έπιναν.
Όταν η πόλη ελευθερώθηκε, ο Amir επέστρεψε με σκοπό να ανοίξει ένα μικροσκοπικό μαγαζάκι καθώς το παλιό του, είχε καεί ολοσχερώς.
«Οι πωλήσεις έχουν αυξηθεί και ίσως τα ποσοστά να είναι πιο υψηλά από ποτέ. Βέβαια, πάντα θα υπάρχει ο φόβος για το άγνωστο». Για αυτό το λόγο, ο 37χρονος τοποθέτησε μία σιδερένια πόρτα στο μαγαζί του ώστε να προστατευτεί σε πιθανή επίθεση. Αποκάλυψε πως παρά το γεγονός ότι η πόλη του είναι πλέον ελεύθερη, πάντα θα φοβάται.
Abdullah Risan
Το να διατηρείς ένα κατάστημα με γυναικεία ρούχα, σε περίοδο κατοχής από τον ISIS, ήταν τουλάχιστον δύσκολο, παραδέχεται ο 40χρονος Abdullah Risan.
«Τα περισσότερα από τα ρούχα που πουλούσαμε θεωρούνταν απαγορευμένα. Εκτός βέβαια από την ισλαμική ενδυμασία, η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μαύρα ρούχα».
Στο μαγαζί του συνήθιζε να πουλά εσώρουχα, φορέματα, φούστες και παντελόνια. Όμως, όταν ανέλαβε ο ISIS, αναγκάστηκε, να αλλάξει το εμπόρευμά του και πουλά μόνο ενδύματα τα οποία καλύπτουν ολόκληρο το σώμα μιας γυναίκας, από το κεφάλι ως τα πόδια.
Στον 40χρονο απαγορεύτηκε επίσης να χρησιμοποιεί τις καθιερωμένες κούκλες στη βιτρίνα και επιπλέον, υπήρξε μια χρονική περίοδος κατά την οποία δεν επιτρέπονταν σε άντρες να πωλούν γυναικεία εσώρουχα. Τέτοια προϊόντα πωλούσαν μόνο καταστήματα που «έτρεχαν» γυναίκες, στα οποία απαγορεύονταν η είσοδος στους άνδρες.
Τώρα, η επιχείρηση του ανθίζει. «Σήμερα, η ζωή είναι ξανά κανονική. Πουλάμε ό,τι εμείς επιθυμούμε χωρίς να φοβόμαστε», λέει.
Sarmad Habib
Ο 32χρονος Habib είχε ένα κατάστημα που πουλούσε CDs και DVD και η ζωή του κυλούσε ομαλά, μέχρι που το Ισλαμικό Κράτος μπήκε στη Μοσούλη.
Με το που ανέλαβε τα ηνία η τρομοκρατική οργάνωση, απαγόρευσε τη μουσική και το τραγούδι αφού θεωρούσαν πως αποτελεί κάλεσμα στο διάβολο. Έτσι ο Sarmad αναγκάστηκε να αλλάξει τελείως μορφή στο μαγαζί του, μετατρέποντάς το σε καφετέρια, δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να το σώσει από τη μανία των τζιχαντιστών που το κατέστρεψαν ολοσχερώς.
Τότε ο 32χρονος έχασε τα πάντα, όμως τώρα είναι και πάλι αισιόδοξος: «Κατάφερα να ανοίξω ξανά το δισκοπωλείο μου και να το γεμίσω με όλες τις τελευταίες κυκλοφορίες. Πλέον πουλάω τις πιο μοντέρνες και ιδιαίτερες ταινίες, πράγμα που έχει μεγάλη απήχηση στον κόσμο» .
Issam Rabie
Ο Issam Rabie, ετών 29, πουλάει αυτό που θεωρεί ότι έχει τη μεγαλύτερη σημασία στη Μοσούλη: κινητά τηλέφωνα και κάρτες SIM.
«Πολλοί άνθρωποι εργάζονται για μήνες με σκοπό την αγορά ενός smartphone, πράγμα που ο ISIS είχε απαγορεύσει καθέτως».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η οργάνωση είχε απαγορεύσει την κατοχή κινητού τηλεφώνου διότι δεν ήθελε να καταγράφονται όσα συνέβαιναν. Μάλιστα εάν έπιαναν κάποιον να κατέχει τέτοια συσκευή, του την έπαιρναν, ενώ έθεταν και τον ίδιο υπό κράτηση.
Μετά την απομάκρυνση του ΙΚ, η ανάγκη των ανθρώπων για κινητό έφτασε στα ύψη με αποτέλεσμα η επιχείρηση του Issam να πετύχει σημαντικά.
Abu Ali
Όταν εισέβαλε στην πόλη ο ISIS, ο Abu Ali, ιδιοκτήτης καταστήματος που πωλούσε τσιγάρα και ναργιλέ, είχε περιθώριο μόλις ένα μήνα για να πουλήσει όλα του τα προϊόντα.
Όμως, το μαγαζί δεν ήταν ο μόνος τρόπος να βγάλει κέρδος, εφόσον οι καπνιστές στη Μοσούλη ήταν πάρα πολλοί.
«Το καλό της υπόθεσης ήταν πως πολλά μέλη του ISIS κάπνιζαν. Οπότε, όταν αυτό απαγορεύτηκε έπρεπε να βρουν μυστικούς διανομείς».
Τώρα η πώληση τσιγάρων είναι και πάλι νόμιμη και πλέον το μαγαζί του Ali διαθέτει για τους πελάτες του τις πιο «πολυτελείς» μάρκες.
